Deri më tani, kufizimi i kalorive ishte i nevojshëm për diabetikët dhe njerëzit mbipeshë. Një studim amerikan tregon se përfitimet janë edhe për njerëzit me peshë normale.
Por kujdes nga efektet e ushqyerjes së dobët!
Kufizimi i kalorive edhe për ata që janë të dobët? Njerëzit me peshë normale mund të jenë në gjendje të zgjasin jetëgjatësinë e tyre duke kufizuar kaloritë. Lajmi gjendet në një studim sipas të cilit ulja e marrjes së kalorive me 25% mund t’i shtojë vite jetës. Rezultatet u publikuan në revistën shkencore Nature Aging.
Kufizimi i kalorive edhe për ata që janë të dobët: hipotezat fillestare
Studiuesit supozuan se kufizimi i kalorive mund të zgjasë jetëgjatësinë e shëndetshme në një shumëllojshmëri të kafshëve laboratorike. Proceset e plakjes ngadalësohen, edhe nëse shkaqet e sakta nuk dihen. Ekipi nga qendra e plakjes Robert N. Butler Columbia në Kolumbia në Shtetet e Bashkuara donte të zbulonte nëse e njëjta gjë ndodhte tek gratë dhe burrat.
Çfarë janë orët biologjike?
Studimi përdori ato që njihen zakonisht si “orë biologjike” për të përcaktuar ritmin e plakjes së pjesëmarrësve. Të ashtuquajturat bioclocks përdoren për të matur moshën biologjike, e cila gjithashtu mund të ndryshojë ndjeshëm nga mosha personale. “Studimi ynë gjeti prova se kufizimi i kalorive ngadalësoi ritmin e plakjes tek njerëzit.” Calen Ryan, një bashkëpunëtor kërkimor në Qendrën e Plakjes Robert N. Butler Columbia në Kolumbi, është ndër autorët e studimit.
Kufizimet e studimeve mbi orët biologjike. Ku qendron problemi?
Parashikuesit e moshës biologjike janë të diskutueshëm, në kuptimin që sipas shumë shkencëtarëve nuk ka asnjë metodë vlerësimi që të jetë e sigurt dhe e përbashkët nga i gjithë komuniteti shkencor ndërkombëtar. Prova e parë klinike e kufizimit të kalorive te njerëzit me peshë normale (një BMI prej rreth 20-25) filloi në vitin 2007. U quajt CALERIE, ose Vlerësimi Gjithëpërfshirës i Efekteve Afatgjata të Reduktimit të Marrjes së Energjisë.
Kufizimi i kalorive edhe për ata që janë të dobët: çfarë thonë studimet e mëparshme
Në vitet 1950, një studim vuri në dukje se reduktimi i kalorive për njerëzit me peshë normale mund të çojë në kequshqyerje. CALERIE u kërkoi vullnetarëve të moshës 21 deri në 50 vjeç që të reduktonin marrjen e tyre tipike të kalorive me 25 për qind gjatë një periudhe dyvjeçare. Një grup tjetër njerëzish mbajtën dietën e tyre normale, duke shërbyer si grup kontrolli. Gjatë studimit, ekspertët iu nënshtruan pjesëmarrësve të gjitha llojeve të testeve në intervale gjashtëmujore për të mbledhur informacion mbi humbjen e peshës, ndryshimin në shkallën metabolike të pushimit, ndikimin në funksionin njohës dhe shënuesit e inflamacionit, shëndetin kardiovaskular dhe ndjeshmërinë ndaj dhimbjes.
Cilat janë rezultatet e studimit?
Rezultatet e CALERIE zbuluan se mesatarisht, njerëzit në grupin e kufizimit të kalorive ishin në gjendje të shkurtonin 14 për qind të kalorive të tyre, ose rreth gjysmën e objektivit prej 25 për qind. Megjithatë, kjo sasi uli masën e tyre yndyrore me afërsisht 10% dhe uli faktorët e rrezikut kardiometabolik pa efekte negative në cilësinë e jetës. Ekipi hulumtues tregoi gjithashtu reduktime në faktorin alfa të nekrozës së tumorit, një proteinë që promovon rezistencën ndaj insulinës dhe diabetin e tipit 2 të shkaktuar nga obeziteti.
Kufizimi i kalorive edhe për ata që janë të hollë: efektet në timus
Disa studime të tjera kanë përdorur mostra gjaku dhe të dhëna të tjera të mbledhura nga pjesëmarrësit në CALERIE për të eksploruar mënyra të tjera që kufizimi modest i kalorive mund të përfitojë nga trupi. Për shembull, studiuesit në Universitetin Yale kanë zbuluar se kufizimi i kalorive rrit shëndetin e timusit, një organ që prodhon qelizat T të sistemit imunitar, një nga armët kryesore të trupit kundër “pushtuesve”.
Roli i epigjeneve
Studimi i ri shqyrtoi shenjat e metilimit, pra shenjat e ndryshimeve epigjenetike në ADN, duke kërkuar simptoma të plakjes. Epigjenet janë proteina dhe kimikate që gjenden si njolla në çdo gen. Sipas Institutit Kombëtar të Kërkimeve të Gjenomit Njerëzor, ata u tregojnë gjeneve se çfarë të bëjnë, ku dhe kur ta bëjnë. Studiuesit përdorën dy orë epigjenetike, PhenoAge dhe GrimAge, dhe një mjet të ri Belsky të shpikur së fundmi në bashkëpunim me Universitetin Duke. Ky bioclock i tretë, i quajtur DunedinPACE, përpiqet të përcaktojë ritmin e plakjes nga një test i vetëm gjaku.
A funksionon kufizimi i kalorive?
Duke lënë mënjanë debatin se si matet plakja më e ngadaltë, ka një rol kufizimi i kalorive në zgjatjen e jetës, veçanërisht te individët “të mbiushqyer”.
